Medewerkers

Wendy Latupeirissa | voorzitter

Mijn ervaring met vrijwilligerswerk in Guatemala (2005/2006, Midden-Amerika) leerde mij dat kleine beetjes het verschil kunnen maken. De foto’s van de Molukken bij mijn opa en oma aan de muur zijn me altijd bijgebleven. Dat mijn eerste ervaring in 2007 heel erg vertrouwd, onbeschrijflijk mooi en als ‘thuis’ voelde, zorgde dat ik graag wilde inzetten voor stichting Domiliana. Deze twee bijzondere reizen hebben hier absoluut aan bijgedragen. Want we hebben ook de andere kant van het land gezien: de armoede, de ellende, de vervuiling, enthousiaste ondernemende mensen die het aan geld en hulpmiddelen ontbreekt om iets op te kunnen bouwen. Met stichting Domiliana kunnen we het verschil op de Molukken maken.

mr. drs. Frans Steeman | directeur/secretaris

Omdat ik zelf zoveel kansen en mogelijkheden heb gehad, heb ik besloten mij actief in te zetten om de mensen op de Molukken een kans te geven op een beter leven.
Het is een prachtig land met aardige mensen, de geuren van de specerijen, de stranden, de zee en de palmen, de mooie baaien, de muziek en natuurlijk het heerlijke eten van dit verre land. Tegelijk stemt het mij ook droevig als ik denk aan hoeveel mensen tekort komen aan geld, middelen en onderwijs.

Jetty Steeman-Latupeirissa | penningmeester

De schoolvakanties uit mijn jeugd doen mij denken aan de Molukken. Toen ging ik vaak samen met mijn ouders zes weken daar naar toe. Opvallend was altijd dat mijn ouders zich zo thuis voelden op de Molukken. Logisch, want het was hun geboorteland. Zij zorgden voor hun familie. Die betrokkenheid met de Molukken is mij dus met de paplepel ingegeven. Naast al het moois dat de vele eilanden te bieden hebben, zijn er ook veel tekorten. Kinderen, die geen onderwijs kunnen volgen, mensen die nauwelijks kunnen rondkomen en hardwerkende mensen, die niet vooruit komen. Dat gaat me nog steeds aan het hart. Daarom zet ik mij in voor stichting Domiliana, die deze mensen wil helpen bij hun toekomst.

Ruben Maestre | bestuurslid

Mijn eerste Molukse ervaring was met het heerlijke eten wat mijn vriendin Wendy meenam van de familiefeestjes in de jaren ‘90. Ik kon toen nog niet bevroeden dat ik dit mooie verre land ook daadwerkelijk meerdere keren zou gaan bezoeken. Voordat ik voor het eerst voet zou gaan zetten op Molukse bodem, heb ik samen met Wendy in 2005 en 2006 een aantal maanden in Latijns-Amerika doorgebracht en rondgereisd. Hier hebben we door ons vrijwilligerswerk van dichtbij ervaren hoe zinvol non-gouvernementele organisaties (NGO’s) zijn. Toen we gevraagd werden om vanaf de start stichting Domiliana te helpen opzetten heb ik direct ja gezegd. Kleine en grote successen motiveren mij om door te gaan op de ingeslagen weg.

Deborah Lewerissa | bestuurslid

Mijn opa Dominggus en oma Juliana vertelden veel over de Molukken. Zodra ik kon schrijven, schreef ik brieven aan mijn familie op de Molukken en leerden we elkaar zo beter kennen. Hoe ze leefden op de Molukken, hoe ze naar school gingen, de families. In 2004 ben ik met mijn moeder, oom en tante voor het eerst naar Maluku geweest. Wat een mooie ervaring en wat voelde ik me thuis. Alles klopte wat ik van opa en oma had gehoord en wat ik op de dia’s en foto’s heb gezien. In 2006 en 2007 zag en leerde ik meer van de Molukken en het verschil met ons leven in Nederland. Inmiddels zijn er al veel mooie projecten opgestart en ondernemers geholpen. In 2019 kreeg ik de kans om in het bestuur van stichting Domiliana te komen. Ik ben blij dat ik zo mijn bijdrage kan leveren aan de Molukken waar mijn opa en oma zo trots op waren.

Wim Latupeirissa | adviseur

Als ik aan de Molukken denk, dan zie ik de Molukse eilanden Ambon, Haruku, Saparua en Ceram, waar we als stichting Domiliana gestart zijn met microkredietprojecten. En de mensen die met vol enthousiasme en gedrevenheid proberen wat van hun ‘eigen bedrijfje’ te maken. Sommigen met vallen en opstaan. Ook kijken we vol trots naar de kinderen van kansarme gezinnen die dankzij hun adoptieouders in Nederland jarenlang onderwijs kunnen volgen. Dorpen waar we sociale projecten financieel hebben ondersteund. Ons motto bij de oprichting was om ‘actief en betrokken op de Molukken’ te zijn. En dat is nog steeds zo, daar zijn we trots op!

Paulien Joel-Parera | voorzitter van LSM Cergas

Sinds 1988 ben ik samen met mijn gezin naar de Molukken geëmigreerd, nadat we ons hart er hadden achtergelaten, na meerdere vakanties. We hebben toen gezegd “gewoon doen en we zien wel wat het wordt”. Na 3 jaar verblijf hebben we besloten om ons voorgoed hier te vestigen. Er is zoveel te doen in Maluku, we komen handen en voeten te kort! Op 4 december 2007 hebben wij LSM Cergas opgericht en op 1 juli 2009 ondertekenden wij een samenwerkingsovereenkomst met de stichting Domiliana. Het bestuur van stichting Domiliana ken ik erg goed. We hebben allemaal in Nijverdal gewoond en Wim Latupeirissa en ik hebben jarenlang bij de Stichting Bunga Tandjung in Nijverdal samengewerkt. Het lot heeft ertoe geleid dat wij nu samen voor de Molukkers in Maluku werken. Wij, LSM Cergas, zijn gezegend met de komst van stichting Domiliana. Dankzij hun bijdrage kunnen we heel veel voor de arme mensen op de Molukken doen.

Wendy Latupeirissa | voorzitter

Mijn ervaring met vrijwilligerswerk in Guatemala (2005/2006, Midden-Amerika) leerde mij dat kleine beetjes het verschil kunnen maken. De foto’s van de Molukken bij mijn opa en oma aan de muur zijn me altijd bijgebleven. Dat mijn eerste ervaring in 2007 heel erg vertrouwd, onbeschrijflijk mooi en als ‘thuis’ voelde, zorgde dat ik graag wilde inzetten voor stichting Domiliana. Deze twee bijzondere reizen hebben hier absoluut aan bijgedragen. Want we hebben ook de andere kant van het land gezien: de armoede, de ellende, de vervuiling, enthousiaste ondernemende mensen die het aan geld en hulpmiddelen ontbreekt om iets op te kunnen bouwen. Met stichting Domiliana kunnen we het verschil op de Molukken maken.

mr. drs. Frans Steeman | directeur/secretaris

Omdat ik zelf zoveel kansen en mogelijkheden heb gehad, heb ik besloten mij actief in te zetten om de mensen op de Molukken een kans te geven op een beter leven.
Het is een prachtig land met aardige mensen, de geuren van de specerijen, de stranden, de zee en de palmen, de mooie baaien, de muziek en natuurlijk het heerlijke eten van dit verre land. Tegelijk stemt het mij ook droevig als ik denk aan hoeveel mensen tekort komen aan geld, middelen en onderwijs.

Jetty Steeman-Latupeirissa | penningmeester

De schoolvakanties uit mijn jeugd doen mij denken aan de Molukken. Toen ging ik vaak samen met mijn ouders zes weken daar naar toe. Opvallend was altijd dat mijn ouders zich zo thuis voelden op de Molukken. Logisch, want het was hun geboorteland. Zij zorgden voor hun familie. Die betrokkenheid met de Molukken is mij dus met de paplepel ingegeven. Naast al het moois dat de vele eilanden te bieden hebben, zijn er ook veel tekorten. Kinderen, die geen onderwijs kunnen volgen, mensen die nauwelijks kunnen rondkomen en hardwerkende mensen, die niet vooruit komen. Dat gaat me nog steeds aan het hart. Daarom zet ik mij in voor stichting Domiliana, die deze mensen wil helpen bij hun toekomst.

Ruben Maestre | bestuurslid

Mijn eerste Molukse ervaring was met het heerlijke eten wat mijn vriendin Wendy meenam van de familiefeestjes in de jaren ‘90. Ik kon toen nog niet bevroeden dat ik dit mooie verre land ook daadwerkelijk meerdere keren zou gaan bezoeken. Voordat ik voor het eerst voet zou gaan zetten op Molukse bodem, heb ik samen met Wendy in 2005 en 2006 een aantal maanden in Latijns-Amerika doorgebracht en rondgereisd. Hier hebben we door ons vrijwilligerswerk van dichtbij ervaren hoe zinvol non-gouvernementele organisaties (NGO’s) zijn. Toen we gevraagd werden om vanaf de start stichting Domiliana te helpen opzetten heb ik direct ja gezegd. Kleine en grote successen motiveren mij om door te gaan op de ingeslagen weg.

Deborah Lewerissa | bestuurslid

Mijn opa Dominggus en oma Juliana vertelden veel over de Molukken. Zodra ik kon schrijven, schreef ik brieven aan mijn familie op de Molukken en leerden we elkaar zo beter kennen. Hoe ze leefden op de Molukken, hoe ze naar school gingen, de families. In 2004 ben ik met mijn moeder, oom en tante voor het eerst naar Maluku geweest. Wat een mooie ervaring en wat voelde ik me thuis. Alles klopte wat ik van opa en oma had gehoord en wat ik op de dia’s en foto’s heb gezien. In 2006 en 2007 zag en leerde ik meer van de Molukken en het verschil met ons leven in Nederland. Inmiddels zijn er al veel mooie projecten opgestart en ondernemers geholpen. In 2019 kreeg ik de kans om in het bestuur van stichting Domiliana te komen. Ik ben blij dat ik zo mijn bijdrage kan leveren aan de Molukken waar mijn opa en oma zo trots op waren.

Wim Latupeirissa | adviseur

Als ik aan de Molukken denk, dan zie ik de Molukse eilanden Ambon, Haruku, Saparua en Ceram, waar we als stichting Domiliana gestart zijn met microkredietprojecten. En de mensen die met vol enthousiasme en gedrevenheid proberen wat van hun ‘eigen bedrijfje’ te maken. Sommigen met vallen en opstaan. Ook kijken we vol trots naar de kinderen van kansarme gezinnen die dankzij hun adoptieouders in Nederland jarenlang onderwijs kunnen volgen. Dorpen waar we sociale projecten financieel hebben ondersteund. Ons motto bij de oprichting was om ‘actief en betrokken op de Molukken’ te zijn. En dat is nog steeds zo, daar zijn we trots op!

Paulien Joel-Parera | voorzitter van LSM Cergas

Sinds 1988 ben ik samen met mijn gezin naar de Molukken geëmigreerd, nadat we ons hart er hadden achtergelaten, na meerdere vakanties. We hebben toen gezegd “gewoon doen en we zien wel wat het wordt”. Na 3 jaar verblijf hebben we besloten om ons voorgoed hier te vestigen. Er is zoveel te doen in Maluku, we komen handen en voeten te kort! Op 4 december 2007 hebben wij LSM Cergas opgericht en op 1 juli 2009 ondertekenden wij een samenwerkingsovereenkomst met de stichting Domiliana. Het bestuur van stichting Domiliana ken ik erg goed. We hebben allemaal in Nijverdal gewoond en Wim Latupeirissa en ik hebben jarenlang bij de Stichting Bunga Tandjung in Nijverdal samengewerkt. Het lot heeft ertoe geleid dat wij nu samen voor de Molukkers in Maluku werken. Wij, LSM Cergas, zijn gezegend met de komst van stichting Domiliana. Dankzij hun bijdrage kunnen we heel veel voor de arme mensen op de Molukken doen.